Zdalne nauczanie

"Zbyt dużą i ważną jesteśmy grupą w społeczeństwie, byśmy mogli uniknąć oceny.
I powiedzmy to sobie otwarcie, że niezależnie od oceny działalności tych, którzy w pierwszym rzędzie za losy Państwa są odpowiedzialni, każdy badacz tego okresu postawi sobie pytanie, jaka była rola i praca inteligencji w tym czasie, a wśród niej co robiła największa grupa-nauczycielstwo".

"Wszak dwie olbrzymie, odpowiedzialne prace ma na swych barkach nauczycielstwo, jedną-to pracę w szkole, wychowanie młodego pokolenia, drugą-to wypełnienie swej roli świadomych obywateli, którzy więcej niż inni, powinni brać udział
w pracach obywatelskich, mających budować siłę i bogactwo Państwa".

Ognisko Nauczycielskie, 1938

* STRONA W BUDOWIE *

Szkolnictwo w II Rzeczypospolitej

       Po odzyskaniu niepodległości Polska zamierzała odbudować jak najszybciej swoją państwowość. Jej istotnymi elementami stały się: nauka, kultura, a także oświata. Wprowadzono obowiązek szkolny dla dzieci w wieku od 7 do 14 lat.
Uchwalono prawo do bezpłatnej nauki na poziomie siedmioletniej szkoły powszechnej. Po jej ukończeniu można było kontynuować naukę w szkole średniej. Nauka w gimnazjum trwała 8 lat: 3 lata gimnazjum niższego i 5 lat gimnazjum wyższego. Uczeń po 4 klasie szkoły powszechnej mógł kontynuować naukę w gimnazjum niższym. Warunkiem przyjęcia do tego typu szkoły było zdanie egzaminu wstępnego. Istniały 3 typy gimnazjów: humanistyczne, matematyczno-przyrodnicze i klasyczne z greką i łaciną. Gimnazjum wyższe kończyło się egzaminem maturalnym, który był podstawą przyjęcia na studia wyższe (bez egzaminu wstępnego).
    W 1932 roku przeprowadzono reformę edukacji – (tzw. reformą jędrzejewiczowską), która połączyła system szkół powszechnych z ponadpodstawowymi. Szkoła podstawowa trwała 7 lat, jednak w wypadku gdy uczeń chciał kształcić się dalej, zdawał do gimnazjum już po 6 latach. Szkoła średnia dzieliła się odtąd na 4-letnie gimnazjum i 2-letnie liceum, po którym zdawano egzamin maturalny. Przez całe dwudziestolecie międzywojenne istniało również szkolnictwo prywatne.
    Dużym sukcesem II Rzeczypospolitej było otwarcie w latach 1921-1939 dziesięciu nowych szkół wyższych, w których studiowało 50 tysięcy osób.

*****