Zdalne nauczanie

PODSTAWY IDEOWE PRZEDWOJENNEJ POLSKIEJ SZKOŁY

        Przedwojenna Polska Szkoła uważała za swój główny cel wychowywanie i kształcenie młodzieży na świadomych swych obowiązków obywateli Rzeczypospolitej Polskiej. Nacisk kładziono na formowanie w sferze religijnej, moralnej, umysłowej oraz fizycznej. Wszelkie działania w tym kierunku miały być efektem rozbudzenia sił i dążeń, skierowanych ku indywidualnemu rozwojowi ucznia. Fundamentalnym pojęciem dla pracy szkoły powinna być wiara w potęgę czynnika moralnego, który motywował do odnajdywania w sobie nieznanych, utajonych sił. Oprócz nich należało także pielęgnować nieprzemijające wartości etyczne, które górowały nad zmiennym biegiem życia, nieczystymi grami oraz namiętnościami.
      Kolejna idea szkoły przedwojennej to wszechstronne kształtowanie osobowości poprzez kontakt z dobrami kulturalnymi. Szkoła opierała się przede wszystkim na kulturze narodowej, której zadaniem było tworzenie nowych własnych wartości promieniujących na całą cywilizację oraz przetwarzanie wartości ogólnoludzkich w sposób samoistny. Instytucje zajmujące się edukacją pełniły również funkcję państwotwórczą. Jednostka powinna być wychowana z pełną świadomością do życia obywatelskiego i społecznego. Odpowiadała za rozwój uczuć patriotycznych i społecznych oraz za przystosowanie do społecznego współżycia. Wymagało to odpowiedzialności jednostki za swoje czyny oraz przyzwyczajenie się do karności i potrzeby ofiar, na rzecz dobra zbiorowego. Szkoła pomagała w wyrabianiu świadomego stosunku do spraw państwowych i społecznych. Tym samym, przygotowywała do życia praktycznego, łącząc praktykę życia codziennego ze światem wartości moralnych. W ten sposób szkoła uzdalniała do rzetelnego, sumiennego wykonywania pracy. Największy nacisk w edukacji kładziony był na wyrabianie wytrwałości, hartu ducha, zdolności w pokonywaniu przeciwieństw losu oraz wychowanie fizyczne młodzieży wpływające na sprawność i zdrowie w kolejnych latach życia.
     Celem działania wszystkich dziedzin szkoły stało się wytwarzanie w młodzieży czynnego i twórczego stosunku do Państwa. Stosunek ten pomagał zrozumieć młodym ludziom, co składa się na dobro wspólne. Celem szkoły było to, aby młodzi ludzie nauczyli się współdziałać z zadaniami państwa, przemierzając drogi ku doskonalszym formom współżycia społecznego, by bogacili się nowymi wartościami kulturalnymi i chronili dobra duchowe.

Na podstawie wykładu filozofa Tomasza Zabrzeznego

*****